τουρκικές φοράδες ξανά στον Κιθαιρώνα...

Οι εικόνες από τη συνάντηση του Μίκη με τους τούρκους έφτασαν ψες κι εδώ.

Μπορώ να δέχτω, θέλω να ελπίζω, πως του χτυπήσανε τη πόρτα, και βρέθηκε απροετοίμαστος --και άμα είσαι Μίκης, και άμα είσαι στη παρουσία πρωθυπουργών, κι άμα είσαι και στη κορυφή των 90 χρονών, ενδεχομένως δεν μπορείς να φωνάζεις σαν νεαρός των Εξαρχείων, ή της Λευκωσίας.

Ε, μα καλά, γιατί να βρεθεί απροετοίμαστος;  Τι νιώθει μέσα του απέναντι στον Ερντογάν;   Εγώ, ενόμιζα πως άμα υποκύπτουμε στην ιδεολογική τρομοκρατία και προσθέτουμε και τη φράση "δεν έχουμε τίποτε εναντίον του τουρκικού λαού", αυτό γίνεται επειδή, έτσι κι αλλιώς, δεν έχουμε τίποτε εναντίον του τουρκικού λαού, μα έχουμε όμως πολύ θυμό και υπαρκτήν έχθρα με το ασκέρι και με τα έργα των τούρκων.  Αυτά, τα νιώθει και ο Μίκης;  Αυτά, πόσοι τα νιώθουν;  Ε, τότε, γιατί τους κρατούσε τα χέρια;;

Και τους άφησε να βγουν και στο μπαλκόνι, με θέα την Ακρόπολη;;;

Ενας τούρκος, και πίσω η Ακρόπολη.

Η μανταμ χανούμ, τυλιγμένη σαν τα κουπέπια της γιαγιάς μου, και πίσω η Ακρόπολη....

Ενας τούρκος, πίσω η Ακρόπολη, και ο πρωθυπουργός της Ελλάδος....

Ενας τούρκος, και πίσω η Ακρόπολη... Και να σκέφτεσαι, αχ, να ήμουν εκεί... Και να σκέφτεσαι, αφου δεν ειμαι εγώ εκεί, τουλάχιστον δεν είναι εκεί κανείς άλλος, να του δώκει μερικές μπουνιές... Ναι, ήταν κι ένας άλλος εκεί: ο πρωθυπουργός της Ελλάδος...

Και στη μέση ο Μίκης.



Παρακαλώ πολύ: όσοι βρίσκονται στην Αθήνα, όσοι έχουν πρόσβαση στο Μίκη, ας τον παρακαλέσουν, ας τον εκλιπαρήσουν εκ μέρους μου να κάνει σήμερα μια διευκρινιστική δήλωση.


Μίκη Θεοδωράκη, αν υπάρχεις και αν υπήρξες ποτέ, δώσε μας πίσω το Μίκη.

-.