Δι' ευχών των αγίων πατέρων ημών

Κανείς δεν πάει στη ταβέρνα και να ζητήσει τούρτα σοκολάτα. Γιατί θα έπρεπε την ιστορική ακρίβεια να τη ζητούμε στις εκκλησιές; Τη στιγμή που όλη η χώρα γιορτάζει, όποιος κρατά εθνόμετρο είναι δυσκοίλιος. Αν και, για να έχει εθνόμετρο να το κρατά, μάλλον ήταν δυσκοίλιος εξ αρχής.



Στην εκκλησιά δεν ζητούμε ιστορική ακρίβεια, μα συλλογική έκφραση και ιστορική συνέχεια. «Δι' ευχών των αγίων πατέρων ημών...» Το ακούω και συγκινούμαι, το ακούω και θυμούμαι αγώνες και αντιστάσεις αιώνων και χιλιετιών.

Στις κολώνες βλέπω το κορινθιακό κιονόκρανο. Το ξυλόγλυπτο είναι γεμάτο με τη κληματαριά του Διόνυσου. Στο ράσο και στη γενειάδα των παπάδων επιζεί η ενδυμασία των αρχαίων φιλοσόφων. Σε όλη την εκκλησιά, ολοζώντανος ο ένδοξος μας Βυζαντινισμός. Και η γλώσσα τρέχει σαν ποταμός μέσα στις χιλιετίες του Ελληνισμού.

Νομίζω ήταν ο Αντρέ Μαλρώ που είχε πει κάποτε, πως κατάλαβε την αρχαία τραγωδία όταν μπήκε για πρώτη φορά σε μιαν Ορθόδοξη εκκλησιά. Κι εκεί είδε τον ιερέα να βγαίνει μέσα από τη πύλη του ιερού, και να διαλέγεται με τον δεξιό κι αριστερό ψάλτη.
 


Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια