Ο αλουπός εχώννετουν, κι ο νούρος του εφαίνετουν

Οσοι αποσκεπάζουν και αποκρύπτουν τη τουρκική εισβολή στη Κύπρο, μας μιλούν για τη λεγόμενη «επαναπροσέγγιση». Κατά πως το εννοούν, θεωρούν πως στη Κύπρο δεν έγινε μια ξένη στρατιωτική εισβολή, μα μια εθνικιστική διαμάχη «των δύο κοινοτήτων», όπως λένε. Και άρα, τώρα το ζήτημα είναι να τα ξαναβρούν «οι δυο κοινότητες». Με το κολπάκι αυτό παρουσιάζουν μια κατάσταση όπου ζητούμενο είναι η καλή θέληση ...για συνεργασία, για φιλία,... Οι ανόητοι που θεωρούν τον εαυτό τους σαν «αντι-εθνικιστές», πέφτουν στη προπαγάνδα και καταπίνουν και το δόλωμα και το αγκίστρι.

το προπαγανδιστικό ίδρυμα «σπίτι της συνεργασίας»,
μέσα στη γραμμή κατάπαυσης του πυρός, στη Λευκωσία

Προσεγγίζοντας τη κατάσταση με τρόπο που κρύβει τα υπαρκτά ζητήματα, οργανώνουν όχι διαδηλώσεις για την απελευθέρωση και την επιστροφή, μα ...σεμινάρια!, δικοινοτικές γιορτούλες, και ...εκδρομές. Και ξαφνικά, προκύπτει σαν ουσιαστικό θέμα ...ο αριθμός των συμμετεχόντων. Ενώ πριν παρουσιάζαν πως το όλο ζήτημα είναι ζήτημα φιλίας και επαναπροσέγγισης, ξαφνικά αποδεικνύεται πως υπάρχουν υπαρκτά και πολύ σημαντικά ζητήματα:

-- Οι έποικοι θα λογαριαστούν μέσα ...στους τουρκοκύπριους; Ή θα αποχωρήσουν;

-- Η πλειονότητα του λαού θα έχει πολιτική παρουσία πλειονότητας; Ή ...θα έχουμε σταθμισμένη ψήφο;

-- Θα υπάρχει ένας ενιαίος εκλογικός κατάλογος; Ή οι πολίτες του κράτους θα ψηφίζουν στις εκλογές ...χωριστά;

-- Θα υπάρχουν όλα τα δικαιώματα για όλους, περιλαμβανομένης της ελεύθερης διακίνησης, της ελεύθερης εγκατάστασης και της ελεύθερης κτήσης περιουσίας; Ή ...«θα υπάρχουν παρεκκλίσεις», κατά πως το έλεγε και το Σχέδιο Ανάν;