παλαιότερον μεν ευτελιστικώς, νυν δε υπερηφάνως

Η Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, κοινώς γνωστή ως "η εγκυκλοπαίδεια του Πυρσού", διασώζει στις σελίδες της την εθνική μνήμη, αλλά και την αμνησία, του Νεώτερου Ελληνισμού.

Κατά την ΜΕΕ λοιπόν:

τσόλι (το) και τσούλι ' δημοτ., ευτελές επίστρωμα: "στρώσε του ένα τσόλι να κοιμηθή", "σκούπισε τα πόδια σου 'ς το τσούλι", "σκέπασε τ' άλογο με κάνα τσόλι".

τσολιάς (ο) ' δημοτ., ο ενδεδυμένος με τσόλι, ο φορών ευτελή ενδύματα ' || προσηγορία του ευζώνου στρατιώτου, παλαιότερον μεν ευτελιστικώς, επειδή οι εύζωνοι συνήθως ήταν ορεσίβιοι, ευτελώς ενδεδυμένοι, έπειτα δε, απο των Βαλκανικών πολέμων, υπερηφάνως και ανδροπρεπώς.

Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος ΚΓ', σελ. 467

Υπάρχει λοιπόν σχέση του τσολιά με το τσόλι;

Φαίνεται πως ναι. Από το τσόλι προήλθε η λέξη τσολιάς, αρχικά με σημασία παρόμοια με το σημερινό "κουρελής", "κουρελιάρης".

Αργότερα, μετά τους Βαλκανικούς πολέμους, όπου οι τσολιάδες ανδραγάθησαν, η λέξη πήρε τη σημερινή σημασία.

Διότι ήταν αυτοί οι κουρελήδες στρατιώτες που απελευθέρωσαν την Ελλάδα. Με κόπο και με αίμα, οι κουρελήδες τσολιάδες παππούδες μας έφτασαν στη Κωνσταντινούπολη, και στην Ιωνία.

Ήταν ακριβώς αυτός ο ηρωισμός και αυτές οι εθνικές επιτυχίες που άλλαξαν το νόημα της λέξης, και έκαναν τους τσολιάδες σύμβολο του έθνους.

Τι λοιπόν θα πάθει ο Ελληνισμός από μιαν ακόμα φτώχεια;

Μέσα στη φτώχεια τους, οι πατέρες μας έφεραν το σπαθί των Ελλήνων στη Κωνσταντινούπολη, και στην Ιωνία.

Και οι φτωχοί πατέρες μας την Ελλάδα ήθελαν, ακόμα και αν θα έτρωγαν πέτρες.

Οι νεόπλουτοι της Δύσης νομίσανε πως βρήκαν ευκαιρία να βγάλουν επιτέλους, και ξανά, γλώσσα στο υπερεγώ τους! Εμ, σάμπως καταλαβαίνει ο βάρβαρος από άρχοντες εν πτωχεία;

Η στάση μας απέναντι στη τρέχουσα οικονομική κρίση δεν είναι καθόλου μονόδρομος, και για τούτο δεν πρόκειται καθόλου για μιαν μονοδιάστατη έλλειψη χρημάτων. Η οικονομική κρίση παραπέμπει σαφώς στο κοινωνικό και προσωπικό πρότυπο που θέλουμε. Η κρίση πρέπει να μας παραπέμψει σε μια συζήτηση για τις επιλογές μας ως κοινωνία και ως λαός.

Επιτρέποντας στο εαυτό μας αυτό που τόσο συχνά συνηθίζουν οι μοδέρνοι, δηλ. μιαν ακόμα παραδοξολογία, θα λέγαμε πως η οικονομική κρίση, θέτωντας μας σε μια ανάγκη ενδοσκόπησης και αναδιοργάνωσης, είναι επίσης και η μεγαλύτερη μας περιουσία.

-.