Είμαι εγώ υποχρεωμένη να ξέρω;;

Φαίνεται πως αυτή η ιστορία μου άρεσε πολύ, διότι την είπα σε δυο-τρεις περιπτώσεις.

Στους καιρούς τους παλαιούς, οι βασιλιάδες είχανε στην αυλή τους διάφορα πρόσωπα, λαμπρά και κάποτε ποταπά, μαζί με τα οποία διασκέδαζαν τη βασιλική ζωή τους.

Ο βασιλιάς Λουδοβίκος, λοιπόν, είχε στην αυλή του τον Μπυφόν, ένα πνευματώδη φιλόσοφο της εποχής. Μια μέρα, ο Λουδοβίκος λέει στο Μπυφόν, "Μπορείς να κάνεις μια πράξη, που η δικαιολογία γι' αυτή να είναι χειρότερη από τη πράξη την ίδια;". Φυσικά, ο Μπυφόν απάντησε "Θα προσπαθήσω, μεγαλειότατε".

Πέρασε κάποιος καιρός. Μιαν άλλη μέρα στη βασιλική ζωή του, ο βασιλιάς Λουδοβίκος ήτανε σκυμένος πάνω από ένα μπαλκόνι του παλατιού, κι έβλεπε μια ομάδα στρατιωτών που περνούσε με στρατιωτικό βήμα στους διαδρόμους του κήπου. Πάει τότε ο Μπυφόν από πίσω του, ...και αρχίζει να τον χαϊδεύει τρυφερά... Στο σημείο αυτό, υπενθυμίζουμε στις ωραίες αναγνώστριες πως στο καιρό εκείνο οι άνδρες και οι γυναίκες ντύνονταν περίπου το ίδιο, με τα ίδια μακριά μαλλιά, κλπ.

Εξαλλος ο Λουδοβίκος, βάζει τις φωνές. "Τι σημαίνει αυτό;; Απαιτώ αμέσως μιαν εξήγηση!!" Ατάραχος ο Μπυφόν, του απαντά "Ω, με συγχωρείτε μεγαλειότατε, σας πήρα για τη μεγαλειοτάτη...".

Την θυμήθηκα πάλι αυτή την ιστορία, ακούγοντας την Αντζελα να εξηγεί για ποιό λόγο παρ' ολίγον να πάει να τραγουδήσει στα κατεχόμενα. Δοξάστε την.

 

-.