Για πολλούς μήνες πριν από την επίθεση της Χαμάς ο πρωθυπουργός του Τελ Αβίβ αντιμετώπιζε μεγάλες και συνεχείς διαδηλώσεις εναντίον του. Εξ άλλου, έχει γραφεί πολλές φορές πως μετά το τέλος του τρέχοντος πολέμου, θα χάσει την θέση του.
Ισραήλ: Διαδηλωτές έξω από την κατοικία του Νετανιάχου τον καλούν να παραιτηθεί
εφημ. «Καθημερινή» Αθηνών, 5.11.2023
[ . . . ] Οι διαδηλωτές ζήτησαν από τον Νετανιάχου να εγκρίνει συμφωνία ανταλλαγής για τους ομήρους που κρατούνται στη Λωρίδα της Γάζας, κατηγορώντας τον ότι είναι υπεύθυνος για τις αποτυχίες που οδήγησαν στη σφαγή της 7ης Οκτωβρίου από τους μαχητές της Χαμάς.
Διαδηλώσεις κατά του Νετανιάχου έγιναν και αλλού. Στο κέντρο του Τελ Αβίβ, χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στην Πλατεία των Ομήρων, όπως είναι πλέον γνωστό το συγκεκριμένο σημείο, για να εκφράσουν τη στήριξή τους στις οικογένειες των 240 και πλέον ομήρων που συνελήφθησαν από τη Χαμάς.
Αυτές λοιπόν είναι οι πολιτικές περιστάσεις μέσα στις οποίες συνέβη η επίθεση της Χαμάς. Ο Νετανιάχου ένιωθε υποχρεωμένος να φανεί σκληρός και αδιάλλακτος. Δεν επρόκειτο για κανένα συμπέρασμα λόγω της πρακτικής ή της ιδεολογίας ή της πολιτικής της Χαμάς. Καθορίστηκε κυρίως από την ανάγκη του Νετανιάχου να επιπλέει πολιτικά. Αντί για την μεγάλη και φονική επίθεση, το Τελ Αβιβ μπορούσε να κάνει συνομιλίες για την απελευθέρωση των ομήρων, όπως το ζητούν οι συγγενείς τους που δεν έχουν καϋμό αν θα κρατήσει ο Νετανιάχου την θέση του.
Έχοντας και την υπεροπλία που απλόχερα του παραχωρούν οι ΗΠΑ εδώ και δεκαετίες, η κοινωνία και η ηγεσία του Τελ Αβιβ επέπλευσε, για μιαν ακόμη φορά, σ' ένα ποταμό αίματος και καταστροφών.
Η κατοχή για δεκαετίες αυτής της υπεροπλίας, οδήγησε την κοινωνία και την ηγεσία του Τελ Αβίβ και στην εγωιστική, επιθετική στάση πως αυτοί δεν μπορούν να αφήσουν ένα κτύπημα χωρίς πολύ μεγαλύτερη απάντηση.
«Χτες το απόγευμα ένας νεαρός Παλαιστίνιος σκοτώθηκε στη Ραμάλλα». Έτσι είπε το ράδιο χιλιάδες φορές. Δικαιούνται και οι Παλαιστίνιοι να επιδιώξουν να ανταποδώσουν έναν από τους σκοτωμούς με ένα κατακλυσμό άλλων φόνων; Ε, μα... οι σπουδαγμένοι των διεθνών σχέσεων θα μας πουν πως τέτοιο δικαίωμα το έχουν μόνο οι παίκτες (έτσι τους λένε) που έχουν πολλά όπλα --και πολλά ράδια και κανάλια τηλεόρασης, προσθέτουμε εμείς.
Τραγικώς, αυτή η στοιχειωδώς ερμηνεύσιμη πολιτική του Νετανιάχου και του Τελ Αβίβ βρήκε την ανοικτή υποστήριξη μεγάλου μέρους ακόμα και ανθρώπων που γενικώς θέλουν να είναι δημοκράτες και υπέρ της ελευθερίας. Καθώς και την υποστήριξη πολλών Δυτικών κυβερνήσεων.
Και καλά οι κυβερνήσεις. Όλοι αυτοί που ήταν πριν υπέρ του ανθρωπισμού και της δημοκρατίας, έδειξαν πως κολυμπούν μέσα σε ένα φαινόμενο γενικευμένης υστερίας και εθελοτυφλίας.
Για δεκαετίες τα αριστερά κόμματα σιωπούσαν για τον σταλινισμό και τα εγκλήματα του. Όπως συμβαίνει πολλές φορές, ο δρόμος για την σιωπή τους ήταν στρωμένος με καλές προθέσεις: η Σοβιετική Ένωση ήταν η πρωτοπόρα χώρα του σοσιαλισμού. Και για χάρη της, έπρεπε να σιωπούν. Έτσι και τώρα: την γενοκτόνο επίθεση του Τελ Αβίβ εναντίον όσων Παλαιστινίων ζουσαν στην Γάζα την καταλαβαίνουν σαν σύγκρουση της Δύσης με τον ευρασιανισμό. Οι πιο φιλάρεσκοι μιλούν και για σύγκρουση του ελληνοδυτικού πολιτισμού με τον ευρασιανισμό. Και άρα... τα εγκλήματα γίνονται αόρατα και η γενοκτονία βρίσκει την ενεργό υποστήριξη τους.
Ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με μαρμελάδα. Όπως και ο δρόμος για τον σοσιαλισμό παλαιότερα.
Δόξα Σοι ο Θεός της Ελλάδος, εγώ δεν συναριθμήθηκα με αυτούς.
-.
0 Σχόλια