Η κυρία Ελίτα παρουσιάζει μιαν εκπομπή στο "σίγμα", ένα σταθμό στη Κύπρο. Είναι εκπομπή λαϊκίστικη, με ελαφρολογίες και αερολογίες, με τυπικό ακροατήριο ένα μεγάλο μέρος των παντρεμένων γυναικών με μεσαία προς μεγαλύτερη ηλικία. Νομίζω πως είναι αυτό που στην Αθήνα το λένε "πρωϊνάδικο".
Ο Μικελλίδης είναι ψυχίατρος. Εχει ένα στυλ ιδιόρυθμο, κάτι μεταξύ τρελού ψυχίατρου και λαϊκού τύπου "του λιμανιού". Εμφανίστηκε πολλές φορές σε προγράμματα "της Ελίτας", όπου παρουσιάζει από τηλεοράσεως ένα είδος κοινωνιολογικών αναλύσεων πασπαλισμένων με το χρίσμα της ψυχιατρικής, και όπου η κοινωνία αντιμετωπίζεται σαν ψυχασθενής. Ε, ναι, υπάρχει και κοινωνική ψυχολογία, μα άμα του καθενός τα αποφθέγματα περιτυλιχθούν με ψυχιατρική..., ...και μάλιστα από τηλεοράσεως..., αυτό λέγεται κοινωνική ψυχολογία; Στο κόσμο, πάντως, φαίνεται πως αρέσει το ψευδο-λαϊκό έως λιμανίσιο στυλ του Μικελίδη. Ο Μικελίδης έγραψε και ορισμένα βιβλία, τα οποία έχουν κάμει και ορισμένες επανεκδόσεις.
Η ακόλουθη ταινία δείχνει μιαν ακόμα συνάντηση των δύο μορφών. Οπως συνέβη και με άλλα πρόσωπα που συχνάζουν στα τηλεοπτικά παράθυρα, αν και ψυχίατρος ο Μικελλίδης επεκτάθηκε από καιρό και σε άλλα θέματα. Στην ακόλουθη ταινία δίνει τη γνώμη πως όλα τα κυπριακά κόμματα είναι διεφθαρμένα. Ενας εκπρόσωπος ενός από τα πιο άθλια κόμματα, του ΔΗΚΟ, παίρνει τηλέφωνο να διαμαρτυρηθεί, κλπ.
ο ψυχίατρος Μικελλίδης στην εκπομπή της Ελίτας
Αυτό είναι ένα ενδιαφέρον ζήτημα. Πως γίνεται μια λαϊκίστικη εκπομπή, που σε όλα τα άλλα δεν ξέρει που παν τα τέσσερα, χάνει τη γενική εικόνα, κλπ., πως γίνεται μια τέτοια εκπομπή να έχει σωστή στάση στη γενική εικόνα της πολιτικής σφαίρας;
Ισως, διότι τα ισοπεδώνει όλα. Ισως, διότι εξακολουθεί να χρησιμοποιεί τα ίδια λαϊκίστικα σχήματα ανάλυσης όπως και σε άλλα ζητήματα: "αυτοί" γενικώς και αορίστως, "όλοι έτσι είναι" γενικώς. Και επίσης: μια κριτική που μιλά γενικά για ένα έλεγχο των κοινωνικών πραγμάτων από τα κόμματα, εννοώντας πως τα κύρια αποτελέσματα αυτού του ελέγχου είναι οικονομικά οφέλη.
Δεν υπάρχει καμμιά αναφορά ούτε ακόμα και στην ίδια τη πολιτική εξουσία της κοινωνίας. Δηλαδή, το ότι θα μπορούσε ο ίδιος ο κόσμος, ("η κάθε πλύστρα", όπως έχουν πει...) να κυβερνά και να ορίζει αυτόνομα τη κοινωνία, αυτό συνεχίζει να μένει στο σκοτάδι. Η ανάλυση "της Ελίτας" κατακεραυνώνει όλα τα κόμματα, μα καθόλου δεν διανοείται πως θα μπορούσε ποτέ ο κόσμος να αναλάβει και να διαχειρίζεται ο ίδιος τη πολιτική εξουσία.
Η εξουσία σπρώχνει και κρατά το κόσμο σε μιαν άγνοια του παρόντος και της ιστορίας, μα η κριτική "της Ελίτας" δεν μιλά γι' αυτό, διότι δεν το ξέρει.
Μέσα στην αλλοτρίωση των σημερινών κοινωνιών, οι άνθρωποι ζούνε βουλιαγμένοι στη δική τους ζωή μόνο, και μέσα στη καθημερινότητα τους. Το ζήτημα που ξέρουν καλά είναι η οικονομική τους ζωή, που συνήθως είναι οικονομική δυσκολία. Και ω!, θαύμα!, θαύμα!!, η τηλεόραση συμφωνεί: εξόν από την οικονομική διαφθορά, άλλο πρόβλημα δεν υπάρχει.
-.
0 Σχόλια