Η κριτική της διδασκαλίας των θρησκευτικών ως κοινωνική επιπολαιότητα

Δεν υπάρχουν άνθρωποι γενικά και δεν γινόμαστε άνθρωποι γενικά, αλλά πάντα μέσα σε μια ορισμένη κοινωνία και ορισμένες κοινωνικές και ιστορικές συνθήκες. Η θρησκευτική παράδοση είναι και αυτή μέρος όσων μαθαίνοντας τα, τα παιδιά γίνονται μέλη αυτής της κοινωνίας.

Πρόκειται, δηλαδή, για ένα μέρος της πολιτιστικής ταυτότητας της κοινωνίας.

Ορισμένοι που θεωρούν τον εαυτό τους ως Χριστιανό, υπερασπίζονται τη διδασκαλία της θρησκευτικής παράδοσης με το επιχείρημα πως αυτή ....είναι μάθημα ζωής... Αυτά όμως για ζωή, μαθήματα ζωής κλπ, προφανώς είναι ερμηνείες του Χριστιανισμού για τον εαυτό του. Το να μη γίνεται αυτό αντιληπτό, ενοχλεί πάρα, πάρα πολύ.

 

-- ο --

 

Οσοι ενοχλούνται από τη διδασκαλία της θρησκευτικής παράδοσης μπορεί και να θεωρούν τον εαυτό τους ως προοδευτικό, ή μπορεί και πολλοί άλλοι να τους θεωρούν ή να τους ονομάζουν έτσι. Ωστόσο, όλοι αυτοί που ενοχλούνται με τη διδασκαλία της θρησκευτικής παράδοσης δεν μπορεί να θεωρούνται μέρος του ρεύματος που συνήθως το λένε αριστερά. Το ρεύμα δηλαδή που προσεγγίζει τα κοινωνικά φαινόμενα μέσα στις συγκεκριμένες κοινωνικές και ιστορικές συνθήκες τους. Αν σκέφτονταν έτσι, δεν θα τους διέφευγε ότι δεν είμαστε άνθρωποι γενικά, μα άνθρωποι σε ορισμένες κοινωνικές και ιστορικές συνθήκες.

Στη πραγματικότητα, λοιπόν, αυτή η ενόχληση για τη διδασκαλία των θρησκευτικών δεν μπορεί να θεωρείται σαν μέρος του ρεύματος "της αριστεράς", μα μάλλον σαν μέρος του φιλελευθερισμού. Και πράγματι, αυτό λένε και οι ίδιοι.

 

-- ο --

 

Επιβάλλουμε λοιπόν τις επιλογές μας στα παιδιά; Μα..., έχουν αυτόνομη προσωπικότητα τα παιδιά; Ή είναι πρόσωπα ηλικίας 5 και 6 και δέκα και 15 χρονών;

Το να θεωρούμε τη διδασκαλία της πολιτιστικής, και ειδικά της θρησκευτικής παράδοσης, σαν επιβολή επιλογών στα παιδιά, προϋποθέτει πως αυτά έχουν ήδη μιαν αναπτυγμένη και πλήρη προσωπικότητα. Αυτό θυμίζει το λάθος που με περισσή αυτοτύφλωση διαπράττουν ορισμένοι που αυτο-αποκαλούνται ζωόφιλοι: θεωρούν δεδομένο πως τα ζώα έχουν υποκειμενική βούληση και επιθυμίες, και έτσι φτάνουν στη εξοργιστική ανοησία ...για δικαιώματα των ζώων...

 

-- ο --

 

Τα πιο πάνω γράφτηκαν με αφορμή το πιο κάτω:

Θρησκευτική ελευθερία για παιδιά; Ελέησον ημάς...
Αλέξανδρος Σακελλαρίου,
Δρ. Κοινωνιολογίας, μετα-διδακτορικός ερευνητής του Παντείου Πανεπιστημίου και αναπλ. μέλος του Δ.Σ. της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου
09:01 | 29 Νοε. 2014
Τελευταία ανανέωση 09:04 | 29 Νοε. 2014

http://tvxs.gr/news/apopseis/thriskeytiki-eleytheria-gia-paidia-eleison-imas

 

Προσθήκη

που έγινε μεν στις 19 Φεβρ 2015, γράφτηκε δε στις 30 Νοε 2014

Και μαθηματικά διδάσκονται τα παιδιά στα σχολεία, μα ...δεν κολλάει τίποτα.

Και γραμματική και συντακτικό διδάσκονται, μα δεν μαθαίνουν Ελληνικά.

Από που προκύπτει πως από το μάθημα των θρησκευτικών κολλάνε ...τα πάντα;

Και από που προκύπτει πως είναι κατήχηση; και μάλιστα ...ωμή;

Τη κοινωνία τη φτιάχνουν τα σχολεία; Τη κοινωνική εξέλιξη τη καθορίζουν τα σχολεία;

Αυτοί είναι υποκειμενισμοί, του Ρουσσώ αν δεν κάνω λάθος, που έχουν απορριφθεί από αιώνες. Και το συμπέρασμα που έγινε δεκτό είναι πως τη κοινωνία τη καθορίζει εν πολλοίς η ταξική πάλη, _όπως τη βιώνουν_ οι άνθρωποι της κάθε εποχής και κοινωνίας.

-.

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια

Τελευταία δημοσίευση