Στις αρχές Σεπτεμβρίου, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου δήλωσε πως η Εκκλησία θα επενδύσει και στην εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου. Πρόκειται για μια σημαντική δήλωση, από ένα φωτισμένο ηγέτη που κατανοεί τις υλικές ανάγκες τόσο των ανθρώπων όσο και της ίδιας της Εκκλησίας.
Οι δημοσιογράφοι ρωτήσανε το κύριο Μαλά, υποψήφιο του ΑΚΕΛ για τη προεδρία, σχετικά με τις δηλώσεις αυτές. Με την απάντηση του, ο Μαλάς νομίζει πως έδειξε ένα σοβαρό λάθος της Εκκλησίας. Στη πραγματικότητα, όσα είπε φωτίζουν έντονα τις ελλείψεις της πολιτικής της αριστεράς. Λέει ο κ. Μαλάς:
«Θα συμβούλευα την εκκλησία να επενδύσει σε μία άλλου είδους επιχείρηση, την επιχείρηση να μεταδώσει περισσότερη πνευματικότητα στο ποίμνιο της και λιγότερο υλισμό που είναι κύριο χαρακτηριστικό αυτής της κοινωνίας. Θεωρώ ότι η εκκλησία και πρωτίστως ο Αρχιεπίσκοπος σαν αρχιποιμένας της εκκλησίας έχει και το θεσμικό ρόλο να αναλάβει να μετατρέψει αυτή τη κοινωνία σε περισσότερο αλληλέγγυα και λιγότερο υλιστική».
http://www.sigmalive.com/news/politics/522074
Μα..., πότε η αριστερά έδειξε ότι έτσι αντιλαμβάνεται την Εκκλησία; Πότε έδειξε η αριστερά πως αντιλαμβάνεται την Εκκλησία σαν ένα θεσμό που έχει σχέση με πνευματικότητα; Πότε η αριστερά έδειξε κάτι άλλο από ένα ξενόφερτο και δυτικοθρεμμένο αντι-κληρικαλισμό, τελείως άσχετο με τη παράδοση και το πολιτισμό του λαού μας; Και τελείως άσχετο με τους εθνικούς αγώνες της Εκκλησίας;
ο παπά-Ανυπόμονος, ο παπάς που συμμετείχε
στον ΕΛΑΣ δίπλα στο Αρη Βελουχιώτη
Στη Δύση, η Εκκλησία βρέθηκε στο πλευρό της φεουδαρχίας, κι αργότερα κάθε λογής καταπιεστικών εξουσιών. Σε μας όμως, η Εκκλησία ήταν μέσα στους αγώνες ενάντια στην Οθωμανική τυρρανία, και πολύ συχνά οι ιερείς και αρχιερείς ήταν τα πρώτα θύματα.
Δεν χρειάζεται να πάμε μακριά, στον Αθανάσιο Διάκο, στον Αρχιεπίσκοπο Κυπριανό, στο Χρυσόστομο Σμύρνης και στους μάρτυρες της τουρκοκρατίας. Ο ηγέτης του εθνικοαπελευθερωτικού αντιαποικιακού αγώνα στη Κύπρο ήταν ο Μακάριος, ένας αρχιεπίσκοπος. Και ο αρχιεπίσκοπος αυτός έφτασε να γίνει ένας από τους έξι ηγέτες του κινήματος των αδεσμεύτων.
Ο υποψήφιος της αριστεράς, και η αριστερά, προκειμένου να αναφερθεί στα κοσμικά σχέδια της Εκκλησίας, δείχνουν ξανά πώς θεωρούν την Εκκλησία αντίπαλο. Και ξέρουμε καλά ποιός είναι ο λόγος: είναι οι θέσεις της πως μια συμφωνία για τερματισμό της κατοχής ("η λύση") δεν πρέπει να παραβιάζει ανθρώπινα δικαιώματα, και πρέπει να εξασφαλίζει την επιστροφή όλων των προσφύγων.
Η ενόχληση του υποψήφιου της αριστεράς από τα κοσμικά σχέδια της Εκκλησίας είναι υποκριτική: η αριστερά καμώνεται υποκριτικά ότι δεν καταλάβει αυτό που καταλαβαίνει η Εκκλησία: χωρίς υλικές δυνατότητες..., δεν μπορεί να υπάρξει ούτε ο λαός, ούτε η Εκκλησία.
Οι μεταξωτές δηλώσεις για πνευματικότητα, θέλουν και επιδέξιες αντιλήψεις: Αφού ο υποψήφιος της αριστεράς αναγνωρίζει κάτι που λέγεται πνευματικότητα, ...ποιός θα πληρώνει τους ιερείς; Πως θα κτίζονται και θα συντηρούνται οι εκκλησιές; Πως θα αντιμετωπίζουμε την Εκκλησία; με προχειρότητες και λαϊκισμούς για "το παπαδαριό"; ή με παραδοχή πως είναι αναπόσπαστο αλλά και ουσιαστικό μέρος του πολιτισμού και της παράδοσης μας;
Βέβαια, ο Μαλάς δεν είναι και πολύ αριστερός, ο άνθρωπος. Διότι, από πότε ο υλισμός σημαίνει αυτό που νομίζει ο Μαλάς; Φαίνεται πως αυτό που σκέφτεται ο Μαλάς είναι ο καταναλωτισμός, μα..., λέει υλισμός επειδή τόση και τέτοια είναι η κοινωνική του αντίληψη. Και η λειψή κοινωνική και πολιτική αντίληψη είναι σαν τον νούρο του αλουπού: φαίνεται εκεί που η αριστερά ...νομίζει ότι δεν φαίνεται. Διότι, η πρόταση που βρήκαν τα κοινωνικά κινήματα για το καταναλωτισμό δεν είναι προχειρότητες για υλισμό και κάτι που μπορεί να ονομαστεί πνευματικότητα της Εκκλησίας, αλλά ο αγώνας για μιαν άλλη, εναλλακτική και οικολογική κοινωνία. Βέβαια, όπως θεωρούμε και πολλοί, η πνευματικότητα της Εκκλησίας μας μπορεί μια χαρά να είναι μέρος και του αγώνα και της εναλλακτικής κοινωνίας. Αλλά, το περιέχον είναι η εναλλακτική αντίληψη.
Τα κοινωνικά κινήματα αναφέρονται σε μιαν άλλη κοινωνία, όπου προτεραιότηα θα έχουν οι ανάγκες των ανθρώπων και όχι το κέρδος, και η εξουσία θα ανήκει σε μικρές αυτόνομα οργανωμένες κοινότητες. Δεν θα υπάρχει ανταγωνισμός αλλά αλληλεγγύη και σεβασμός σε όλους και όλες, και η κοινωνία θα παράγει χωρίς επιβάρυνση του περιβάλλοντος.
-.
0 Σχόλια