Από την ώρα που εψήνετουν το ψάρι, ήρθε σιγά σιγά και ερεύνησε το χώρο. Τον άφησα να πλησιάσει με το ρυθμό του, και άρχισε να τρίβεται στα πόδια μου. Φαίνεται, η δυνατή μυρουδιά τον έκαμε να ξεθαρρέψει, και επλησίασε.
Δεν είναι ιδιαίτερα όμορφος. Ασπρόμαυρος, και ούτε καν καθαρό μαύρο δεν έχει, κάπου-κάπου ανάμικτο με άσπρες τρίχες, σαν γέρος. Σίγουρα λοιπόν δεν είναι ένας όμορφος κυπριακός γάτος, με μεγάλο κεφάλι και τιγρέ τρίχωμα. Μάλλον μιγάς θα είναι, διότι και το κεφάλι του δεν είναι μικρό σαν της αγίας ελένης. Μήπως είναι η γάτα που είχε γεννήσει στη βεράντα πριν την άνοιξη;
Εδώ και ώρα πάει όπου πάω, ανακατεύεται στα πόδια μου, και κινδυνεύει να τον πατήσω. Του είπα, "ρε μιτσή, πρόσεχε", μα δεν εκατάλαβε τίποτε. Φαίνεται ότι δεν ξέρει καλά Ελληνικά, ή ξέρει και περιπαίζει με.
Ήδη ανακάλυψε τη πατανία της γιαγιάς μου, που έχω και πατώ πάνω άμα κάθομαι στο γραφείο. Ξαπλώνει και παίζει με τα πόδια μου. Τα νύχια του τα μαζεύει, μα μια φορά δεν τα κατάφερε και με γρατσούνισε.
Εγώ θέλω ένα μικρό γατάκι, με τιγρέ τρίχωμα, που γεννήθηκε πριν μερικούς μήνες. Ηρθε μερικές φορές και έφαγε, μα δεν με πλησιάζει ακόμα. Δεν με διάλεξε. Είναι κι ένα αλλο με πορτοκαλί χρώμα. Αλλά μαζί μ' αυτό το ένα, έρχονται και τα αδέλφια του, τέσσερα-πέντε άλλα, και τα τέσσερα που γεννήθηκαν την άνοιξη, και δυο-τρεις-τέσσερεις μεγάλοι. Τόσοι κάττοι, και ένα καττούι που θέλω, δεν έχω.
25 Ιουλίου 2010 -- η πρωτότυπη βρίσκεται εδώ
Δεν ελπίζω, δεν ξέρω αν θα βρω ποτέ ένα γάτο σαν κι εκείνο που ήρθε και με βρήκε πριν λίγα χρόνια. Ήταν ένας μεγάλος κυπριακός γάτος, με ένα μεγάλο στήθος. Περπατούσε και πραγματικά σου έδινε την εντύπωση παλλικαριού. Ηταν πολύ έξυπνος και πολύ φιλικός. Ισως είχε πρώτα και άλλες σχέσεις με ανθρώπους;
Τον άφησα κατά το τέλος Ιουλίου, και πήγα λίγες μέρες διακοπές, στη Πάφο. Οταν ξαναήρθα, δεν τον ξαναβρήκα. Δεν ξέρω που επήγε, τι έγινε. Εφυγε; τον διώξανε; τον δηλητηριάσανε; Σκοτώθηκε; Ηταν πράγματι πολύ εντυπωσιακός, μεγάλος, όμορφος και έξυπνος. Το μόνο που έμεινε είναι μια φωτογραφία που του έβγαλα ένα πρωί, οταν ξύπνησα στη βεράντα κι αυτός κοιμόταν ακόμα στη καρέκλα.
Για πολλούς αιώνες και χιλιετίες (....ίσως και για πάντα....;) αυτές θα είναι οι μόνες συναντήσεις που θα έχουμε. Ενδέχεται κάποια στιγμή να προχωρήσει και η μελέτη της ψυχολογίας των ζώων, και δεν αποκλείεται να προχωρήσουν και ορισμένα ζώα τα ίδια. Πίθηκοι, δελφίνια, γάτοι, σκύλοι, φάλαινες. Αν κάπου ανοίξει η πόρτα της μοναξιάς μας, θα είναι με αυτά. Θα είναι και με αυτούς; Πέρα από αυτά, θα κείται το απέραντο διάστημα, δισεκατομμύρια άστρα και γαλαξίες. Για αιώνες και χιλιετίες, άλλες συναντήσεις δεν θα έχουμε.
-.
0 Σχόλια