"Ιντα ωραία που ήταν τότε...". Ετσι λαλούν οι πιο ηλικιωμένοι, όταν αναλογίζονται τη Κύπρο όπως ήταν πριν φυσήσει η μεγάλη θύελλα της ανάπτυξης... Και πριν ο πόλεμος ξεθεμελιώσει τις πολυχιλιόχρονες κοινότητες των χωριών μας, και καταστρέψει τις ρίζες που έδιναν ζωή σε μια πανάρχαιη παράδοση πολλών χλιάδων χρόνων.
Ομως, όλα αλλάζουν, και η ζωή μας δεν μπορεί, δεν μπορεί να μείνει η ίδια.
Οταν ο πρώτος γύφτος πήγε και στάθηκε στο παζάρι (Δημήτρης Χατζής!!), οι σάλπιγγες των νέων καιρών αναγγέλλανε το νέο κόσμο μέσα σε κρότους και σε ουρλιαχτά μηχανών.
Σήμερα, οι ειδήσεις αναγγέλουν τη καταστροφή του παλιού κόσμου και τη φυλάκιση των ανθρώπων μέσα στα ερείπεια τραπεζών και στα δεσμά του χρήματος. Πότε θα ακουστούν ξανά σάλπιγγες νέων καιρών; Θα αναγγελθεί ποτέ ένας νέος κόσμος καμωμένος από ανθρώπους για τους ανθρώπους;
Ολα αλλάζουν, και η ζωή μας δεν μπορεί να μείνει η ίδια. Μέχρι το καιρό που οι άνθρωποι θα επιλέγουν συνειδητά τη πορεία της κοινωνίας, και έτσι θα γίνουν συνειδητοί δημιουργοί και κύριοι της ιστορίας τους.
-.
0 Σχόλια