Οταν ήμουν πιο εμ..., πιο νέος, κάπου στα τρία με τέσσερα χρόνια, η μάνα μου και ο κύρης μου πηγαίναν έξω το Σάββατο, κι εμένα με πρόσεχε η γιαγιά μου.
Ητανε μια σπάνια ευλογία που επρονόησε ο Θεός της Ελλάδος. Για να περάσει την ώρα, η γιαγιά μου ετραγουδούσε. Και έτσι μου έδωκε και μένα την ευκαιρία να ακούσω από το στόμα της μερικά σπουδαία μέρη της λαϊκής μας παράδοσης. Το τραγούδιν του Τζυπριανού, τη Χιώτισσα, δίστιχα...
Ητανε μια μεγάλη ευλογία του Θεού της Ελλάδος. Θυμούμαι ακόμη και σήμερα μεγάλα τμήματα απ' αυτά τα τραγούδια. Θα είμαι μάλλον ο τελευταίος, ή ένας από τους πολύ λίγους της γενιάς μας, που μου δόθηκε η ευλογία να πάρω τη λαϊκή μας παράδοση ζωντανή, από τη προφορική μαρτυρία της γιαγιάς μου.
Κι έτσι, όταν διαβάζω για τον Όμηρο και τις Ομηρικές σπουδές, ξέρω και αντιλαμβάνομαι από την ίδια τη βιωμένη μου εμπειρία το πως μεταδίδονταν τα Ομηρικά έπη για κοντά χίλια χρόνια.
** ** ** **
Ο σκιτσογράφος ο ΠΙΝ, έχοντας αποδείξει εδώ και πολύ καιρό το βάθος, την αντίληψη και τη καλλιέργεια του, συνεχίζει να σχεδιάζει εκφραστικότατες σκηνές.
πηγή : εφημερίδα "Φιλελεύθερος"
http://www.philenews.com/data/2013/06/04/2013_06_04_08_38_02__2226f5021929420997d0ab964cb6bd5f.jpg
Το πιο πάνω είναι το σκίτσο που έκαμε ο ΠΙΝ, μάλλον στις 4 Ιουνίου 2013, για τη κινηματική εξέγερση στη Τουρκία.
Για τους νεαρούς και νεαρές που μάλλον δεν θα έπιασαν το νόημα, σημειώνουμε πως αυτό που έγραψε ο ΠΙΝ είναι οι πρώτες γραμμές από το γνωστό ποίημα του Βασίλη Μιχαηλίδη "Η 9η Ιουλίου του 1821 εν Λευκωσία Κύπρου", γνωστό και ως "το τραούδιν του Τζυπριανού".
Στις 25 Μαρτίου 1821 άρχισε η Επανάσταση στη Πελοπόννησο. Η Φιλική Εταιρεία είχε μέλη και στη Κύπρο, λόγω όμως της απόστασης είχε συμφωνηθεί πως στη Κύπρο δεν θα γινόταν εξέγερση, αλλά θα στέλνονταν μόνο βοήθεια και εθελοντές. Ωστόσο, ο Κανάρης είχε έρθει και στη Κύπρο, και προσπάθησε να εξεγείρει τους Αραβες Ορθοδόξους στο Λίβανο εναντίον των Οθωμανών. Νομίζω ο Κανάρης αποβιβάστηκε στη Καρπασία.
Οι τούρκοι είχαν το φόβο πως μπορεί να ξεσπάσει εξέγερση και στη Κύπρο. Ετσι, στις 9 Ιουλίου 1821 κάλεσαν όλους του επισκόπους και τους άλλους πρόκριτους του νησιού να έρθουν στη Λευκωσία, στο σαράι του πασά. Εκλεισαν τις πόρτες του τείχους της Λευκωσίας, ώστε να μη μπορεί ούτε να βγει κανείς ούτε να μπει. Και τότε κατηγόρησαν τον Αρχιεπίσκοπο Κυπριανό πως ετοίμαζε εξέγερση. Ο Κυπριανός αρνήθηκε τη κατηγορία, μα οι τούρκοι αποκεφάλισαν τότε όλους τους προκρίτους, και απαγχόνισαν το Κυπριανό.
Αργότερα, κάπου 50 χρόνια πιο ύστερα, ο Βασίλης Μιχαηλίδης έγραψε ένα ποίημα, όπου εξιστορούσε τα γεγονότα. Το ποίημα διαδόθηκε από στόμα σε στόμα, και έγινε μέρος της λαϊκής μας παράδοσης.
Ο τούρκος πασάς είχε ορκιστεί στο Κυπριανό πως δεν θα τρέξει σταγόνα αίμα δικό του. Στη σκηνή που, παρά τον όρκο του, ο πασάς διέταξε να απαγχονίσουν το Κυπριανό, ο Βασίλης Μιχαηλίδης παρουσιάζει έναν άλλο τούρκο, με πιο διαλλακτική αντίληψη, "που ήταν καλή, πολλά καλή η καρκιά του", να διαμαρτύρεται πως ο πασάς ορκίστηκε και πρέπει να τηρήσει τον όρκο του. Τότε, ο πασάς απάντησε πως ορκίστηκε να μη τρέξει το αίμα του Κυπριανού, και όχι να μη τον σκοτώσει. "Ε'ν' άλλο το κόφκω τζεφαλήν, τζ' ε'ν' άλλο το κρεμμάζω", λέει.
Ας προσθέσουμε πως υπάρχει κι ένα ζήτημα με όσα αναφέρει στο ποιήμα του ο Μιχαηλίδης. Ο Βασίλης Μιχαηλίδης έγραψε πως ο Κυπριανός απαγχονίστηκε, μα μια σημείωση σε ένα κώδικα που βρίσκεται στην Αρχιεπισκοπή γράφει ότι "....εκαρατομήθη ο Κυπριανός". Ανθρωποι πιο μελετημένοι από μένα, μου είπαν πως για το ζήτημα αυτό υπάρχει και ένα άρθρο σ'ένα τεύχος των "Κυπριακών Σπουδών", μα ακόμα δεν το έχω διαβάσει.
-.
0 Σχόλια