Στη δεκαετία του 1980 έγινε μεγάλο θέμα επειδή ο Παπανδρέου έβαλε το συνέδριο του κόμματος του να ψηφίσουν με χρωματιστές κάρτες. Όσοι σήκωναν το ένα χρώμα σήμαινε ναι, άμα σήκωναν το άλλο σήμαινε όχι. Κι όλα αυτά γίνονταν φανερά.
Με τα διαφορετικά χρώματα, είπαν, μα και με το φανερό της ψηφοφορίας, ο Παπανδρέου δυσκόλευε πολύ έως εμπόδιζε όποιον ήθελε να ψηφίσει διαφορετικά. Διότι αμέσως θα γινόταν αντιληπτός.
Προχτές, στη Κυπριακή Βουλή.... Ψηφίζουν φανερά, φωνάζουν κάθε όνομα υποψήφιου προέδρου δημόσια, .... Σκέψου νάσαι βουλευτής του ενός κόμματος και να θέλεις να ψηφίσεις τον υποψήφιο άλλου κόμματος.
Στη ψηφοφορία για πρόεδρο της βουλής, λοιπόν, παραβιάστηκε καθαρά η μυστικότητα της ψήφου. Και έτσι παραβιάστηκε καθαρά η ελευθερία της ψήφου.
ο Χιούη και ο Ντιούη σε νέες περιπέτειες
Τα κόμματα κερνούν, τα κόμματα πίνουν. Έχουμε νομενκλατούρα, όπως τότε στη Σοβιετική Ένωση, όπου οι κατέχοντες τα αξιώματα ήταν επίσης και οι μοναδικοί υποψήφιοι στις εκλογές. Για τον λόγο αυτό, η εκλογή προέδρου της βουλής καταντά ένα θέατρο, ένα περιπαίξιμο από τις ηγεσίες των κομμάτων.
0 Σχόλια