Ο παροξυσμός στραβομάρας για τη τουρκική κατοχή

• Συνέντευξη με Έλληνα μαχητή στο πλευρό των Κούρδων στο Ροζαβά, στη Συρία
• Ο παροξυσμός στραβομάρας των Ελλαδιτών, ιδίως αριστερών, για τη τουρκική κατοχή

Το μέσο ενημέρωσης «ζούγκλα» πήρε συνέντευξη, μέσω διαδικτύου, με έναν Έλληνα μαχητή, που συμμετέχει στον ένοπλο αγώνα των Κούρδων του Ροζαβά. Ο δημοσιογράφος ήταν ο Σωτήρης Σκουλούδης, και η συνέντευξη δημοσιεύεται στον ιστότοπο της «ζούγκλας».

«Ελληνας μαχητής από το μέτωπο της Συρίας μιλά στη 'ζούγκλα' »
συνέντευξη στο Σωτήρη Σκουλούδη, 3 Νοε. 2017
http://www.zougla.gr/kosmos/article/elinas-maxitis-apo-to-metopo-tis-sirias-milai-sto-zouglagr

Ο Έλληνας μαχητής, με το ψευδώνυμο Αρμί, αναφέρεται στην ανακάλυψη από τους Κούρδους μαχητές οπλισμού με τουρκικές επιγραφές, που είχαν στις αποθήκες τους οι τρομοκράτες. Οι ιμάμηδες στη τουρκία, λέει, παροτρύνουν πολλούς τούρκους να πάνε στη Συρία και να πολεμούν μαζί με το ΙΣΙΣ. Οι τουρκικές αρχές υποστηρίζουν τους τρομοκράτες αφήνοντας αυτό το ρεύμα να φτάνει στη Συρία.

Σε άλλο σημείο κάνει και ειδική αναφορά στην επικείμενη επίσκεψη του ερτογάν στην Ελλάδα, και περιγράφει τη κατάσταση στη τουρκία, με το κύμα συλλήψεων και τρομοκρατίας. Μιλά μάλιστα και για την αναγκαιότητα μιας κοινής αντίδρασης για όσα γίνονται στη τουρκία, με αφορμή την επικείμενη επίσκεψη ερτογάν.

αριστερές οργανώσεις της Αθήνας ενώ προωθούν τη ταξική πολιτική και το διεθνισμό, κάπου στη Λατινική Αμερική

Με ανάμικτα αισθήματα οργής και αγανάκτησης, καγχασμού και οικτιρμού, παρατηρούμε πως, σε όσα ο Ελλαδίτης μαχητής Αρμί βλέπει ως καταπιεστικές ενέργειες της τουρκίας, δεν βρίσκει ούτε μια λέξη να πει για τη τουρκική κατοχή στη Κύπρο. Φτάνει στο σημείο να πει πως η συμμετοχή του στον Κουρδικό αγώνα είναι και υπεράσπιση του δικού μας σπιτιού, καθώς η τουρκία έχει κοινά σύνορα με την Ελλάδα και οι τρομοκράτες θα μπορούσαν να φτάσουν και στην Ελλάδα. Όμως ούτε και αυτή η ίδια η δική του παρατήρηση, δεν τον οδηγεί να ανακαλύψει τη τουρκική εισβολή και κατοχή στη Κύπρο. Σε όλη τη συνέντευξη παραμένει βουτηγμένος βαθιά στη πολιτική και θεωρητική στραβομάρα αυτού που στη σημερινή Ελλαδική κοινωνία περνά για διεθνισμός.

Ούτε όμως και ο δημοσιογράφος βρίσκει έστω και μια λέξη να ρωτήσει ή να σχολιάσει για τη τουρκική κατοχή στη Κύπρο. Μιλούν τόση ώρα για το πόλεμο στη Συρία, κάνουν εκτεταμένες αναφορές στην ανάμειξη της τουρκίας και στην υποστήριξη της προς τους τρομοκράτες, με όπλα και με εθελοντές για το ΙΣΙΣ. Μα δεν βλέπουν καθόλου τη τουρκική κατοχή στη Κύπρο.

Αυτή δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η μοναδική φορά που ανάμεσα σε συμπαραστάτες του Κουρδικού αγώνα συναντάται η παραγνώριση και η αδιαφορία για τη τουρκική κατοχή στη Κύπρο, αλλά και η θεωρητική μιζέρια και στραβομάρα για το ζήτημα του έθνους. Και μάλιστα, ανάμεσα σε όσους συμπαραστέκονται στο Κουρδικό αγώνα υπάρχουν και πολλά τσογλάνια και φασίστες που δεν αναγνωρίζουν καν ότι πρόκειται για τουρκική εισβολή και κατοχή. Δηλαδή, από τη μια συμπαραστέκονται στον Κουρδικό αγώνα, και από την άλλη υιοθετούν τις θέσεις του τουρκικού σωβινισμού και επεκτατισμού.

Ο Κουρδικός αγώνας ενέπνευσε ένα κύμα διεθνούς αλληλεγγύης. Από το 2014, και για πρώτη φορά από τον Ισπανικό εμφύλιο το 1936, εμφανίστηκαν και πολλοί διεθνιστές εθελοντές από πολλές χώρες, που συμμετέχουν στον ένοπλο αγώνα. Στην Ελλάδα, η συμπαράσταση αυτή δεν έφτασε (ακόμα;) ούτε καν στην ανακάλυψη πως στη Κύπρο υπάρχει τουρκική εισβολή και κατοχή. Πολύ περισσότερο, δεν ξεκίνησε καμμιά συζήτηση και αναθεώρηση της πολιτικής και θεωρητικής στραβομάρας και αποστέωσης για το ζήτημα του έθνους.

** ** ** **

Ε, καλά, αλλά τι σημασία έχουν οι λαφαζανιές των αριστεριστών για τη τουρκική κατοχή; Είναι ένα άθλιο μικρό ποταμάκι της ελλαδικής κοινωνίας από αποξυλωμένες και παλαιολιθικές αντιλήψεις, αμαθείς και ημιμαθείς για όλα όσα συμβαίνουν στο σημερινό κόσμο, αμαθείς και ημιμαθείς για ο,τιδήποτε δεν περιέλαβε ο Πούλιτζερ στις «Βασικές αρχές της φιλοσοφίας» τη δεκαετία του 1950. Τι σημασία έχει να κρίνουμε ένα μικρό ρεύμα που πια είναι τόσο πολύ απολιθωμένο μέσα στην ιδεολογία ώστε να μη μπορεί να αντιληφθεί τα στοιχειώδη; Αλλά και η απήχηση τους είναι τόσο μικρή, που όσο εξοργιστικές μέχρι και φασιστικές κι αν είναι οι απόψεις τους, είναι σπατάλη να ασχολείται κανείς μαζί τους. Ιδίως σήμερα όπου είναι πια τόσο πιεστική η συγκρότηση ενός αντικατοχικού απελευθερωτικού αγώνα.