Ο Φορντ (Ford) ήταν ένας αμερικανός εργοστασιάρχης, στις αρχές του 20ου αιώνα ή ίσως μεταξύ Α' και Β' Παγκ Πολέμου αν σωστά καταλαβαίνω και θυμούμαι. Εισήγαγε νέες μεθόδους στην οργάνωση και την λειτουργία των εργοστασίων του, με σκοπό να αυξήσει την παραγωγή των εργατών. Οι νέες μέθοδοι εξουθένωναν τους εργάτες υποχρεώνοντας τους να επαναλαμβάνουν την ίδια κίνηση για όλες τις μακρές ώρες της δουλειάς τους.
Πριν κάμποσα χρόνια είχα δει κάπου πως ο Φορντ εξακολουθούσε να πηγαίνει στο γραφείο του στο εργοστάσιο και να εργάζεται, ακόμα και όταν πια ήταν σε μεγάλη ηλικία. Κι όμως, είχε αρκετά λεφτά ώστε να αποσυρθεί από την εργασία από χρόνια πολλά. Γιατί τότε επέλεγε να εργάζεται αντί να ζει ανέμελα χωρίς έγνοιες; Διότι, γι' αυτόν είχε σημασία να είναι ο μεγάλος οργανωτικός νους που οργάνωνε και επέβλεπε την εργασία του εργοστασίου. Και για χάρη αυτής της εικόνας του εαυτού του, προτιμούσε να εργάζεται ακόμα και σε μεγάλη ηλικία.
:: -- == == ) ο ( == --
Η πιο κάτω ταινία επισημαίνει, για μιαν ακόμη φορά, τα πολλά λάθη και τις παραλείψεις στη κατασκευή και στις δοκιμές του βαθυσκάφους «Τιτάν», που οδήγησαν τελικά στη συντριβή του από την πίεση στο μεγάλο βάθος του ωκεανού, κοντά στο ναυάγιο του «Τιτανικού».
Μέσα στο βαθυσκάφος, όμως, ήταν και ο ίδιος ο ιδρυτής και διευθυντής της εταιρείας. Ο ίδιος που έκανε τα λάθη στη κατασκευή του βαθυσκάφους, παράλειψε να κάνει τις δοκιμές, και αγνόησε τις προειδοποιήσεις. Και παρ' όλα αυτά έπαιρνε εκατομμυριούχους ως επιβάτες για καταδύσεις στα μεγάλα βάθη. Γιατί ο ίδιος ο ιδρυτής και διευθυντής της εταιρείας έκανε τα λάθη και τις παραλείψεις, και παρ' όλα αυτά μπήκε και ο ίδιος σαν πιλότος του βαθυσκάφους στην επικίνδυνη κατάδυσή του; Το έκανε για τα λεφτά; για να πείσει τους υποψήφιους πελάτες και επιβάτες;
Όχι, δεν το έκανε για τα λεφτά. Το έκανε διότι ήθελε να παρουσιάζεται και να περνά για μεγάλος και πρωτοπόρος κατασκευαστής και εξερευνητής. Μπήκε και ο ίδιος στο επικίνδυνο βαθυσκάφος διότι, όπως ακριβώς και ο Φορντ, εκινείτο από την εικόνα που είχε και ήθελε να προβάλλει για τον εαυτό του.
Η ταινία επαναλαμβάνει και μια γνωστή ρήση: ποτέ μην υποθέτεις πως κάτι οφείλεται σε κακή πρόθεση ή πονηρία, εκεί που θα αρκούσε η βλακεία.
Το οποίο μου θυμίζει και μια φράση από το βιβλίο του Άρθουρ Κλαρκ, «2001, Μια οδύσσεια στο διάστημα». Στη ταινία με βάση το βιβλίο, ένας καθηγητής επισκέπτεται ένα διαστημικό σταθμό. Και εκεί του εξηγούν τα διάφορα συστήματα ασφαλείας που έχουν. «Μπορούμε να φτιάξουμε συστήματα που θα μας προστατεύσουν από την απροσεξία και την κακή πρόθεση», του λένε, «μα δεν μπορούμε να φτιάξουμε συστήματα που θα μας προστατεύσουν από την βλακεία».
Μερικές ιστορίες με την εικόνα του εαυτού... ας τις παραλείψουμε, για μιαν άλλη ευκαιρία.
0 Σχόλια