Στη πιο κάτω ταινία η δικηγόρος της βρεττανίδας, η Νικολέτα Χαραλαμπίδου, μιλώντας σε βρεττανική εφημερίδα, λέει καθαρά πως πράγματι, περί αυτού επρόκειτο. Δηλαδή, το δικαστήριο δεν δέχτηκε αυτό που η υπεράσπιση θεωρούσε ως μαρτυρία για βιασμό διότι η δίκη που γινόταν ήταν για τη κατηγορία προσβολής του δημοσίου, όχι για καταγγελία βιασμού.
https://youtu.be/euMNJj4LdW0?t=21
Αυτό δεν είναι λεπτομέρεια. Σε όλα τα νομικά συστήματα το δικαστήριο πρέπει να ακολουθήσει μιαν ορισμένη διαδικασία. Δεν μπορεί να ασχοληθεί με άλλα θέματα, παρά μόνο με τη κατηγορία. Και δεν είναι κάτι που γίνεται μόνο σε ό,τι έχει σχέση με καταγγελίες βιασμών.
Η δικηγόρος Νικολέτα Χαραλαμπίδου το ξέρει αυτό. Και μάλιστα, αναφέρεται στο σημείο αυτό και η ίδια στις δηλώσεις της. Αλλά και αυτή και όλες οι άλλες γυναίκες της κίνησης, προτιμούν να το παρουσιάσουν σαν απόδειξη της εχθρικής στάσης του δικαστηρίου, αντί για τη συνήθη αλλά και αναπόφευκτη υποχρέωση του δικαστηρίου να ακολουθήσει τους κανονισμούς και τους νόμους. Δημιουργούν έτσι συνειδητά μιαν ψευδή εικόνα και παραπλανούν συνειδητά, δηλώνοντας πως το δικαστήριο ...αρνήθηκε να δεχτεί μαρτυρία για το βιασμό.
Δεν μπορεί όμως μια δικηγόρος, και πολύ περισσότερο ένα κοινωνικό κίνημα να παρουσιάζουν τα πράγματα τόσο στρεβλά, τόσο παραπλανητικά. Έστω κι αν είναι κίνημα υπεράσπισης. Δεν μπορεί ένα κοινωνικό κίνημα να διαστρεβλώνει καταστάσεις έτσι ώστε να βολέψει περισσότερο όσα υποστηρίζει.
Στις δηλώσεις της η δικηγόρος συνεχίζει αναφέροντας την άποψη της υπεράσπισης, δηλαδή πως το δικαστήριο έπρεπε να δεχτεί τη μαρτυρία που ήθελαν να παρουσιάσουν. Μια τέτοια άποψη είναι τελείως αποδεκτή και κατανοητό να υπάρχει. Όμως αυτό που κυριάρχησε στις εκδηλώσεις των υπερασπιστών της κοπέλας δεν ήταν πως υπάρχει διαφορετική άποψη του δικαστηρίου και της υπεράσπισης. Αντίθετα: δήλωναν καθαρά πως το δικαστήριο αρνήθηκε να δεχτεί μαρτυρία. Και αυτό γινόταν όχι μόνο από τις ομάδες των γυναικών, μα και από τα μέσα ενημέρωσης.
Η στρεβλή και παραπλανητική αυτή παρουσίαση της δίκης γίνεται για μέρες από όλες κι όλους όσοι παίρνουν στάση υπέρ της βρεττανίδας. Θεωρούν δεδομένο πως όντως βιάστηκε, και αποσιωπούν πως η δίκη γινόταν για άλλη κατηγορία. Αποσιωπούν πως μετά τη καταγγελία του βιασμού η αστυνομία ξεκίνησε να την εξετάζει, μέχρι τη στιγμή που ο ανακριτής θεώρησε πως έβλεπε αντιφάσεις και μια συμπεριφορά μη πειστική. ΟΥΔΕΠΟΤΕ αναφέρονται στα ζητήματα αυτά. Πεπεισμένες, και πεπεισμένοι, πως έχουν δίκιο, επιτρέπουν στον εαυτό τους να φτάσει σ' ένα παροξυσμό επιθετικότητας, αυθαίρετων συλλογισμών και εγωισμού.
Αυτά τα χαρακτηριστικά, δηλαδή η παροξυστική, φρενιτιώδης επιθετικότητα, οι αυθαίρετοι συλλογισμοί και ο άκρατος εγωισμός, δεν είναι χαρακτηριστικά μόνο των κινήσεων υπέρ της κοπέλας αυτής. Τα τελευταία χρόνια χαρακτηρίζουν επίσης πολλές κινήσεις και πολλά απ' όσα γράφονται για το φύλο και τη σεξουαλικότητα. Δεν επιδιώκουν να πείσουν, μα να επιβάλουν την άποψή τους πάνω σε όλη τη κοινωνία, και αυτό το δηλώνουν ανοικτά.
Οι σημερινές κινήσεις για το γυναικείο ζήτημα είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο με χαρακτηριστικά αυταρχισμού και επιθετικότητας, τελείως διαφορετικές από τα κοινωνικά, δημοκρατικά και λαϊκά χαρακτηριστικά των κινημάτων που γνωρίσαμε όλες τις προηγούμενες δεκαετίες.
Μου είναι αδιανόητο πως ένα δημοκρατικό κοινωνικό κίνημα θα παρουσιάζει μια στρεβλωμένη εικόνα των πραγμάτων, ώστε να μπορέσει έτσι να παρουσιάσει θέσεις ....πιο μπουμπουνιστές...
Παρά το παροξυσμό και την ένταση που χαρακτηρίζει τις σημερινές γυναικείες κινήσεις, δεν βρήκαν τίποτε να πουν για τις Κούρδισσες αγωνίστριες στο Ροζαβά και τη βόρεια Συρία. Δεν σχολίασαν ποτέ τις πρωτόγνωρες κοινωνικές αλλαγές και πρωτοβουλίες που γίνονται εκεί. Πως γίνεται να εμφανίζονται τόσο έντονες με το βιασμό και τα ζητήματα της σεξουαλικότητας, μα να μην ενδιαφέρονται για τον ένοπλο αγώνα, τις θυσίες και τις επιτυχίες των Κουρδισσών γυναικών στο Ροζαβά;
0 Σχόλια