Η άγνοια για την ΑΟΖ παράγει... αντιεθνικισμό (ιμιςς)

Η άγνοια για την ΑΟΖ παράγει... αντιεθνικισμό και αντι-μιλιταρισμό (ιμιςς)

Στα τελευταία χρόνια η Ελλάδα πέρασε, κι ακόμα περνά, από μια οικονομική κρίση, που εν πολλοίς την μεγένθυναν τα μνημόνια.

Σε όλα αυτά τα χρόνια συζητήθηκαν δημόσια διάφορες προτάσεις για την υπέρβαση της κρίσης. Κυρίως συζητήθηκε η έξοδος από το ευρώ, και η αντίθετη πρόταση της παραμονής στο ευρώ.

Τα όρια των ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο κατά το Διεθνές Δίκαιο. Ωστόσο είναι και πλεονασμός να πούμε «κατά το Διεθνές Δίκαιο», αφού ΑΟΖ υπάρχει μόνο βάσει του Διεθνούς Δικαίου.

Όμως σαν μια ακόμη πιθανή πρόταση για έξοδο από την κρίση δεν συζητήθηκε και η εκμετάλλευση των θαλάσσιων αποθεμάτων. Για την ακρίβεια, το θέμα αυτό δεν αναφέρθηκε καν. Αυτό σημαίνει πολλά.

Η σιωπή, που στη πράξη ήταν και μια συσκότιση αυτού του θέματος, κράτησε πολύ κόσμο και σε άγνοια για το τι είναι υφαλοκρηπίδα, χωρικά ύδατα και ΑΟΖ.

Όσους λοιπόν τους έπιασε η σφίξη για το ότι αδικούμε τη τουρκία, είναι πρώτα-πρώτα ογλάνια του πασά. Δεν δίνουν καμμιά σημασία στο ότι η τουρτζιά εισέβαλε και κατέχει εδώ και 46 χρόνια τη μισή Κύπρο. Έχει εκδιώξει τους κατοίκους των κατεχομένων κι έχει φέρει εκατοντάδες χιλιάδες έποικους στα κατεχόμενα. Τα παραγνωρίζουν και τα συσκοτίζουν αυτά, και μας μιλάνε... για το σφίξιμο που τους έπιασε επειδή ....αδικείται η τουρτζιά, η χώρα που κατέχει τη Κύπρο.

Οι τουρκικές διεκδικήσεις είναι σε βάρος της Ελλάδας αλλά και της Κύπρου. Τα ογλάνια του πασά ανησυχούν μήπως αδικηθεί.... η τουρκία, μα ακόμα να αντιληφθούν πως η τουρκία έχει διεκδικήσεις σε βάρος της Ελλάδας και Κύπρου.

Ο χάρτης, από άρθρο του Νίκου Μελέτη,

https://hellasjournal.com/2019/04/athliotita-tis-toyrkias-ston-oie-prospathei-na-nomimopoiisei-tin-anyparkti-quot-galazia-patrida-quot/

χρονολογείται από τις 23 Απρ 2019 και μυστηριωδώς έχει σημειωμένο και τον 28ο μεσημβρινό.

Που βρήκαν τα ογλάνια αυτά το θράσος να υπερασπίζονται έστω και με μισή λέξη τη χώρα που κατέχει στρατιωτικά τη ζωή μας;;;

Αυτό είναι το πρώτο και το κύριο.

Η άλλη κύρια πηγή της στάσης τους είναι, βέβαια, η συνέχιση της ίδιας άγνοιας για την ΑΟΖ και το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, που για τόσα χρόνια δεν επέτρεψε στην εκμετάλλευση των θαλάσσιων αποθεμάτων να αναφερθεί καν.

Κατά το Διεθνές Δίκαιο, λοιπόν, οι ΑΟΖ κάθε παράκτιου κράτους ορίζεται με τον ίδιο τρόπο ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Το Διεθνές Δίκαιο ΔΕΝ ΛΕΕΙ πως ορισμένες χώρες θα πάρουν λιγότερο από άλλες.

Η συγκεκριμένη πρόνοια του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας, λέει πως κάθε παράκτιο κράτος δικαιούται να ανακηρύξει μιαν ΑΟΖ 200 χιλιομέτρων. Η Χιλή όμως έχει ανακηρύξει 1000 χιλιόμετρα, διότι στη γειτονιά της έχει απέναντι ένα άδειο οικόπεδο --κυρίως όμως, νομίζω, επειδή εκεί ψαρεύουν και το έχουν ανάγκη. Αφού κανείς δεν έφερε αντίρρηση, η χιλιανή ΑΟΖ καθιερώθηκε.

Σε περίπτωση όπου δυο παράκτια κράτη βρίσκονται σε απόσταση λιγότερο από 400 χιλιόμετρα, τότε προφανώς δεν μπορεί να ισχύσει ο κανόνας των 200 χιλιομέτρων. Το Διεθνές Δίκαιο προβλέπει τότε να χωριστεί η θάλασσα με τη μέθοδο της μέσης γραμμής. Και προβλέπει διαδικασίες και μεθόδους για τον ορισμό σημείων στη ξηρά απ' όπου θα μετρηθεί η μέση γράμμη, κλπ.

Ειδικά για τη μέθοδο της μέσης γραμμής, το Διεθνές Δίκαιο φέρνει κι ένα παράδειγμα. Και το παράδειγμα αυτό είναι ΑΚΡΙΒΩΣ το Αιγαίο, το κατ' εξοχήν αρχιπέλαγος για όλο τον κόσμο.

Με τις μεθόδους αυτές, οι ΑΟΖ προκύπτουν όπως τις ξέρουμε.

Όσοι τους φαίνεται αυτό περίεργο και προβάλλουν τη τουρκική παραπλάνηση για τις μεγάλες τουρκικές ακτές, προφανώς συσκοτίζουν και παραγνωρίζουν στη σκέψη τους τα ελληνικά νησιά. Ακτές έχει η Μικρά Ασία, μα είναι και τα ελληνικά νησιά. Είναι η Ρόδος, το Καστελλόριζο, η Κρήτη και η Κύπρος.

** ** ** **

Είναι σωστό πως για πολλούς αιώνες οι διαφορές μεταξύ των κρατών οδηγούσαν και λύνονταν με πόλεμο. Κι όποιου το πλοίο είχε το πιο μακρύ κανόνι, νικούσε.

Τώρα, υπάρχουν άλλες πολιτικές συνθήκες. Και λόγω αυτών, υπάρχει η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας. Είναι λοιπόν παντελώς λάθος και αβάσιμο να περιγράφονται οι τουρκικές απαιτήσεις σαν μια ακόμη διαμάχη δυο κρατών για τα πετρέλαια κλπ. Διότι δεν είναι μια διαμάχη με δυο ηθικά. πολιτικά και νομικά ισότιμες πλευρές, μα τουρκικές απαιτήσεις σε βάρος ό,τι προκύπτει ως δίκαιο μοίρασμα από τις ακτές των χωρών.

Η ΑΟΖ της Κύπρου δεν προέκυψε από τις φρεγάτες και τα αεροπλάνα που έχει η Κύπρος. Προέκυψε από το Διεθνές Δίκαιο.

Αλλά πέρα από τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, τα όρια των ΑΟΖ προκύπτουν και για έναν άλλο λόγο: συμφωνούν με τη στρατηγική των ΗΠΑ και ΕΕ. Διότι η τουρκία έχει δείξει πόσον ανεξέλεγκτη είναι, και οι ΗΠΑ και η ΕΕ δεν θέλουν να δώσουν στη τουρκία και τη δυνατότητα να ελέγχει την ροή ενέργειας προς την Ευρώπη.

Είναι μια σπάνια στιγμή, μα σήμερα συμβαίνει πως στο θέμα των ΑΟΖ, το Διεθνές Δίκαιο και η στρατηγική των κυρίαρχων χωρών συμπίπτουν.